Wanneer we vanuit de SP&V op Palmzondag een tocht organiseren is het gebruikelijk om te beginnen met een eucharistieviering met palmwijding. De Gerarduskapel in Wittem was om 9.00 uur dan ook goed gevuld met ‘gewone' kerkgangers en daarbij de ca. 65 pelgrims. Ook nu weer waren er nieuwe gezichten. Bijvoorbeeld mensen die met de tocht op St. Jozef in Smakt waren meegelopen en de smaak te pakken hadden. Zelfs vanuit Utrecht waren mensen speciaal naar het zuiden afgereisd voor deze mooie lentetocht.
Tegen 10.00 uur - na de zegenwens - gingen de pelgrims op pad via Partij naar de buurtschap Hilleshagen. Vóór Hilleshagen, bij het kruisparkje op het Biesveld werd eerst nog het pelgrimsreisgebed gebeden. Normaal gesproken wordt dit direct bij het begin van de tocht gebeden maar vanwege de tamelijk lange viering in de kerk, leek het ons verstandig om het aan het begin van de tocht onderweg te bidden. Tegelijk werd er een korte toelichting gegeven op het thema van de tocht: ‘Herken je de mens?'
We wilden met dit thema uitdrukkelijk stilstaan bij de lijdensweg van Jezus van Nazareth destijds, maar tegelijk bij de lijdensweg van velen hier en nu. Stilstaan bij mensen in Japan na de natuurramp, stilstaan bij mensen in de talloze oorlogsgebieden: Libië, Afghanistan, Jemen, Egypte, de Congo, Ivoorkust... Maar ook mensen die lijden kortbij: in onze eigen stad, straat, familie of vriendenkring. Blijven wij herkennen en erkennen dat in ieder lijden het gaat over een mens, een mens zoals jij en ik, verlangend naar vrede en hopend op toekomst maar wier leven op dat moment stukbreekt op geweld.
Vanuit Biesveld wandelden we verder over landwegen langs Vijlen waar we bij de buurtschap Harles opnieuw even stilstonden bij een wegkruis. Hier zongen we het lied: ‘scheur toch de wolken open en kom'. Hiermee aangevend dat ook wij mensen mogen zijn die door goedheid wolken van verdriet en leed openscheuren en goedheid en hoop tastbaar en zichtbaar maken voor mensen die gebukt gaan onder lijden.
Direct daarna kwamen we aan bij het ons vertrouwde café in Holset waar de koffie met vlaai al stonden te wachten. Het heerlijke lenteweer nodigde velen uit om buiten in het zonnetje te pauzeren maar lang duurde dit niet. De tocht ging weldra verder omhoog door het Vijlenerbos richting grens en we bereikten even later de buurtschap Völkerich. Bij een kapelletje vol met (bescherm)-heiligen baden we om bemoediging en steun als lijden ook onze eigen weg kruist.
Rond twee uur kwamen we aan in het kruiswegpark van Moresnet-Chapelle. Het is een in 1895 prachtig aangelegd park met kruiswegstaties. We stonden stil bij drie staties: als het kruis een mens op de schouders wordt gelegd, er staat een mens langs de weg die jouw lijden ziet, als de lijdende ontdaan is van al zijn menselijkheid mag hij dan toch op jou en mij vertrouwen?
Na deze bezinning was er voldoende ruimte voor ieder om op een van de terrasjes in Moresnet van de zon te genieten. Ruim de helft van de pelgrims ging tegen kwart over drie op pad voor de terugtocht. Een gedeelte ging terug met de bus naar Vaals en van daaruit naar Wittem.
Het samengaan van ontspannen wandelen en aandacht tijdens de bezinningsmomenten op deze Palmzondag maakten de tocht tot een bijzondere pelgrimswandeling. Daarbij wandelden we natuurlijk ook door een van de meest mooie gedeeltes van Zuid-Limburg en het grensgebied met België.
